- Κιμμέριοι
- Αρχαίος λαός που κατοικούσε Β του Ευξείνου Πόντου, στη σημερινή Κριμαία και στην περιοχή γύρω από τη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική θάλασσα). Οι Κ. ήταν γνωστοί στην Ελλάδα ήδη από τους μυκηναϊκούς χρόνους. Ο Όμηρος τούς αναφέρει ως λαό που κατοικούσε σε μια χώρα, όπου η νύχτα διαρκούσε μόνο μία ώρα. Η χώρα αυτή θεωρείτο από τους αρχαίους Έλληνες μία από τις πύλες του Άδη, γι’ αυτό υπήρχε η πίστη πως η ονομασία των Κ. αποτελούσε παραφθορά του Κέρβερος (Κερβέριοι-Κ.). Οι Σκύθες, που έμεναν βορειότερα, έδιωξαν τους Κ., αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και να εισχωρήσουν στην Ασία περίπου το 900 π.Χ. Έπειτα από αγώνες εναντίον των Ασσυρίων (900-700 π.Χ.), οι Κ. ηττήθηκαν από τους στρατούς των Σκυθών και των Ασσυρίων· τότε στράφηκαν Δ, κατέλαβαν την ελληνική πόλη Σινώπη και προχώρησαν προς τη Βιθυνία και τη Φρυγία. Στο σύγγραμμά του Βιθυνιακά, που δεν διασώθηκε, ο Αρριανός περιέγραψε την εξόρμηση αυτή των Κ.· μάλιστα ανέφερε πως πολλοί Κ. πέθαναν κοντά στην Ηράκλεια του Πόντου, επειδή έτρωγαν το δηλητηριώδες φυτό ακονίτη. Περίπου το 674 π.Χ. οι Κ. εισέβαλαν στη Φρυγία και λίγο αργότερα επιτέθηκαν εναντίον των Λυδών. Ο βασιλιάς των Λυδών, Γύγης, δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την κατάληψη των Σάρδεων από τους Κ. (652 π.Χ.). Το 646 π.Χ. οι Σάρδεις κυριεύτηκαν από τους Τρήρεις, που ήρθαν από τη Θράκη. Οι Κ. και οι Τρήρεις ενώθηκαν και άρχισαν επιδρομές εναντίον διαφόρων ελληνικών πόλεων της Προποντίδας και της Θράκης. Επί 75 ολόκληρα χρόνια, οι Κ. αποτελούσαν πληγή για τα ελληνικά μικρασιατικά παράλια. Τελικά ο Αλυάττης, βασιλιάς της Λυδίας, κατόρθωσε να τους απωθήσει οριστικά το 575 π.Χ.
Dictionary of Greek. 2013.